Chychkan-Barskoon (South Beach)

Lekker rustig gestaan op onze camping. Er stond zelfs een wegwijzer aan de weg naar deze topplaats. Zonder voorzieningen maar wel direct aan het meer. Behalve een bakker dan. Nou ja, een Duitser die hier met een tent staat kwam vers brood brengen.

Net als gisteren gaan we vandaag naar de Barskoon-vallei. Hopen dat we vandaag niet weer op een strand blijven hangen. De rit door de vallei is prachtig, overal hoge bergen met soms nog sneeuw. Langs de weg loopt het water uit de bergen. Helaas niet zo schoon.

De weg is voor hier goed onderhouden en heel breed. De reden is de goudmijn verderop in het dal. Er rijden constant tankwagens heen en weer die water sproeien tegen het stof. Na 12 km komen we bij een waterval. Er staan verschillende yurts waarin cafés en restaurantjes zijn. Het is hier nu hoogseizoen dus redelijk druk. Behalve Kirgiezen komen we ook hier Saudiërs tegen. Natuurlijk zijn wij niet te paard naar de waterval gaan maar gewoon gaan lopen. Wel een mooie waterval maar niet heel hoog. Bij de waterval zelf is het best druk. Vooral jongelui die proberen een indrukwekkende selfie te maken. Maar ook oudere mannen die als een berggeit tegen de rotsen klimmen om indruk te maken op het thuisfront. 

Als je bij zo’n waterval tussen de Kirgiziërs staat dan merk je het verschil met Kazachen. Kazachen zijn nieuwsgierig en open; Kirgiziërs zijn super vriendelijk en behulpzaam maar komen echt niet zo maar uit zichzelf een praatje maken. 

Na de waterval verder het dal ingereden maar na een paar kilometer stond er een hek. Hier mogen alleen mensen verder die naar de goudmijn moeten. Onderweg een bijzondere brug; een zeecontainer waar aan beide kanten de deuren uitgehaald zijn. Krijg je een mooie overdekte brug. Overigens zijn Kirgiezen dol op zeecontainers. Ze worden gebruikt om in te wonen, als winkeltje en als uitbouw aan je huis. 

Dezelfde weg teruggereden naar Barskoon. Daar zou een fabriekje zijn waar yurts gemaakt worden. In het fabriekje werden geen yurts gemaakt maar wel vilt. Voornamelijk grote lappen vilt om de yurts mee te bekleden maar ook kleine kleedjes die verkocht worden als souvenir. Twee dames waren net bezig om een grote lap vilt te maken. De wol wordt op een rieten mat uitgespreid, stukje voor stukje opgerold en met kokend zeepwater goed natgemaakt. De rol wordt dan 20 minuten machinaal geperst. Nadat de mat is verwijderd wordt het vilt nog een keer geperst en dan gespoeld met koud water.

De eigenaar van het bedrijfje had niet alles op één paard ingezet. Behalve vilt werden er ook decoratieve bakstenen gemaakt, houten trappen en muziekinstrumenten (balalaika, gitaar). De apparaten die hij gebruikte voor de verschillende takken van sport had hij zelf ontworpen.

Intussen was het 16.00 uur dus tijd om een plekje te zoeken om te overnachten. Het eerste weggetje naar het water gepakt en dat kwam uit op een strand. Niet zomaar een strandje maar eentje met biertent, ligbedden en parasols. Jammer dat het begon te onweren en te regenen. We konden nog net op tijd de camper induiken.

Kilometerstand: 96999