Quchan-Mashhad

Vanmorgen werden we al vroeg gewekt doordat iemand vanaf de minaret luid en duidelijk een verhaal deed. Het was duidelijk geen oproep tot gebed. Misschien las hij uit de Koran voor. Nadat de instellingen van de telefoon zijn aangepast, gaan we richting Masshad. We wilden nog even bij de bakker van gisteren langs maar die was dicht. Een ander was gelukkig open en daar kreeg ik het brood gratis. Iraniërs zijn echt heel gastvrij; overal hoor je “welcome to Iran”. Iedereen nodigt je ook uit om te komen eten. Op de snelweg voorbijrijden en dan toeteren en zwaaien. Een man hield ons echt aan want hij wilde een hand geven. Het eindigde met een bezoek aan farm die hij samen met zijn vader heeft, een groot bedrijf met ruim 100 melkkoeien. En ja, ook Nederlandse koeien. Zijn moeder meteen drinken en meloen regelen. We hadden moeite om weg gekomen want ma wilde ook al gaan koken.

Ook vandaag snappen we nog niets van de verkeersregels. De drie belangrijkste regels zijn:

-Je rijdt waar ruimte is (dat kan ook de stoep zijn of de baan van de tegenligger) waarbij je geen rekening hoeft te houden met verkeersborden, rijbanen, voetgangers, eenrichtingswegen, etc.

-Je kijkt nooit in je spiegel. Je kijkt is vooruit. Als je van baan verandert of invoegt, dan is het de verantwoordelijkheid van degene die achterop komt rijden om je te ontwijken.

-Je wilt nooit achter iemand rijden. Inhalen is een natuurlijk iets en achter iemand blijven rijden is voor mietjes. Passeren dus, ook al leidt dat tot extreem gevaarlijke situaties.

Wegwijzers en snelheidsbeperkingen zijn gelukkig leesbaar. Voor de rest is de taal onherkenbaar en dus onbegrijpelijk. Na de saaie wegen in Turkmenistan is er weer handel langs de weg. Ze verkopen hier in werptentjes. Iraniërs zijn dol op kamperen dus dat is gouden handel.
Naar Mashhad is maar 150 kilometer dus we waren redelijk vroeg op de camperplaats. We slapen op een camping Iraanse stijl. Dat betekent een groot park met veel bomen en onder die bomen betonnen platen om je tent op te zetten. Er zijn verschillende toiletgebouwen, een grote supermarkt en zelfs een warme bakker.

Het is vrijdag en veel mensen zijn vrij dus zijn er niet genoeg plekken. Geen probleem want dan gooi je de tent gewoon op de stoep of op straat. Je kleedje ervoor en je feestje kan beginnen. Er wordt hier gekookt, gesport maar gerelaxt, dus ook de waterpijp is mee. Tijd voor het gebed? Dan rol je gewoon je kleedje op straat uit.

Vanaf het moment dat we aankwamen was het een komen en gaan van Iraniërs. Allemaal weer binnenkijken en fotootje maken. Een paar kinderen uit de tent naast ons komen steeds terug. Het is zo druk dat we blij zijn dat een man in ieder geval de  rondhangende pubers wegstuurt. We krijgen brood van iemand en als we aan het eten zijn, komt de buurvrouw ons een bord kip met rijst brengen. Wij hebben bedankt met een tros druiven.

Kilometerstand: 101004