Masshad-Miandasht

Afscheid genomen van de buren die op hun matje voor onze camper sliepen en op weg richting Teheran. Het is te ver om in 1 dag te rijden dus we overnachten bij een oude karavanserai. Een stukje buiten Mashhad moesten we de tolweg op. Iedereen moest inderdaad betalen maar wij niet. “Welcome to Iran”.

In Qadamgah zijn we gestopt om een klein heiligdom te bezoeken waar een voetafdruk in steen van imam Reza bewaard wordt. Het is maar een klein gebouw met mooie mozaïeken. Het was er dringen om binnen te komen. Maar voor een toerist maakten ze graag ruimte. De vrouwen waren allemaal heel lief; er werd spontaan geknuffeld. Eenmaal buiten volgde de gebruikelijke fotosessie. Na de lunch doorgereden naar Neyshabur om de houten moskee te bekijken. Daarmee was het stichtelijke deel van de dag afgesloten. 

Onderweg in Zafaraniyeh, een stoffig dorp met 230 inwoners, een yakhchal (ijshuis) en de karavanserai bezocht. Een yakchal is gebouwd dat ook in de winter de temperatuur extreem laag blijft. De karavanserai is een beetje vervallen maar daardoor juist heel sfeervol. Zeker in de late zon. 

En toen moesten we nog 200 kilometer gaan rijden. Gelukkig zijn de wegen hier goed, een verademing na al die slechte wegen van de afgelopen maanden. Onderweg weer getankt en ook dat is een feestje. Officieel moet je een tankpas hebben maar dan betaal je als buitenlander de hoofdprijs maar dat is nog steeds minder dan bij ons. In de praktijk is het zo dat de pompeigenaar zelf ook een pasje heeft en de meesten laten je dan op die pas tanken. En dan tank je Voor de prijs van de locals: € 0,06 per liter.

De route is niet heel bijzonder. Eerst urenlang heel kaal bijna woestijn. Af en toe een stuk met wat landbouw. Weinig dorpjes maar veel meloenen in de aanbieding. Door ons getreuzel onderweg was het al bijna donker toen we bij de karavanserai aan kwamen.

Kilometerstand: 101421