Darvaza-Ashgabat

Om 8.00 uur vertrekken. Gisteren hadden we geluk; we waren al vertrokken toen de autoriteiten besloten dat er in konvooi gereden moest worden. Vandaag zullen we mee moeten rijden. Een uur later zijn we 2 kilometer en twee kraters, 1 met een klein vlammetje en 1 met water, opgeschoten. In dit tempo halen we Ashgabat niet vandaag.

De route loopt ook vandaag door de woestijn. Wel mooier met meer zandduintjes en regelmatig dromedarissen op/langs de weg. Af en toe ook een brommer met een man, helemaal ingepakt tegen het stof, die een schaap of een geit op schoot heeft.

Bij het tanken kwamen onze vrienden van gisteren langs. Leuk, vooral de Japanse was helemaal enthousiast over de camper en de ansichtkaarten van Goes. 

Honderd kilometer voor Ashgabat worden de zandduinen korte tijd hoger maar onze gids/bewaker scheurt er jammer genoeg langs. Misschien moeten we op tijd bij de wasstraat zijn. Voor we Ashgabat binnen mogen moeten we namelijk eerst de auto laten wassen. De president wil geen vuile auto’s in zijn stad. Zelfs bij het uitrijden van de wasstraat wordt er een foto gemaakt. We komen langs de Tolkuncha bazaar maar die is op woensdag gesloten. 

We rijden door naar de stad, brede straten met weinig verkeer. Foto’s maken van bijvoorbeeld regeringsgebouwen mag niet dus dat is even opletten want we passeren heel veel ministeries. In de buitenwijken prachtige villa’s, geen krotten of oude flats. Alle gebouwen zijn wit omdat “ onze” leider een voorkeur heeft voor wit. Onderweg heel veel, in onze ogen protserige, monumenten. De stad werd in 1948 bijna helemaal verwoest door een aardbeving. Voor de wederopbouw kwamen mensen uit alle delen van de Sovjet Republiek. Velen bleven daar hangen en stichtten een gezin. Pas toen Turkmenistan zelfstandig werd vertrokken veel mensen weer naar het land van oorsprong.

Om een uur of drie zijn we op de parkeerplaats van hotel Ak Altyn. We zijn verplicht om 1 nacht in een hotel te slapen; nou ja, slapen hoeft niet, maar je moet wel inchecken en betalen. Wel lekker dat we gewoon even heel lang onder de douche kunnen gaan staan. 

We vragen Dimitri, onze gids, hoe we het beste in het centrum komen. Hij wil meteen mee om te gaan winkelen. Dan maar even wachten tot hij uit zicht is en dan snel weg. In het centrum zijn de Russische bazaar en de Tekke bazaar. Daar in de buurt zijn ook de naaiateliers waar we op zoek gaan naar een zo on-charmant mogelijk gewaad voor Iran. Dat lukte wonderwel. Een lief mens had er eentje op voorraad en de tweede is in bestelling en kan morgen opgehaald worden. Wordt op maat gemaakt en dat voor $ 20. De hele binnenstad is van wit marmer met veel goud. De stad is wel heel erg groen en bijzonder schoon. Het zijn vooral vrouwen die de straten vegen en de parken en plantsoenen bijhouden. 

In de stad is verder niet veel te doen dus besluiten we om naar de Berkarar shopping Mall te gaan. Daar zou een grote, luxe supermarkt zijn met ook westerse producten. Dus langs de straat staan, handje uitsteken en wachten. Een paar minuten later hadden we al een (illegale?) taxi. Voor omgerekend € 2,50 werden we heel ver weggebracht. Het winkelcentrum heeft veel weg van een gokpaleis in Las Vegas, onderin is zelfs een grote vijver. Kleinigheidje vergeleken met de schaatsbaan in Aktöbe. 

De supermarkt viel een beetje tegen; wel een goede bakker en slager en zelfs verse vis. Maar echt westerse producten waren er weinig. En wat er was, bijvoorbeeld blauwschimmelkaas, was erg duur (€ 75 voor een puntje). Maar we hebben wel heerlijk cappuccino en taart.

Terug in het hotel bij het zwembad een biertje genomen en daarna een straatje verder wat gegeten.

Kilometerstand: 100700