Ihlara

Natuurlijk hebben we 8.00 uur niet gehaald. Om 10.00 uur beginnen we aan de tocht door de Ihlara-kloof. Direct bij het parkeerterrein gaan we trappen (375 treden) af naar de rivier. Het pad loopt de meeste tijd langs het riviertje Melendiz en is goed te doen. Wel af en toe stijgen en dalen. De kloof is dankzij het riviertje best groen. De wanden van de kloof zijn soms wel 150 meter hoog. In de rotswanden zie je overal openingen van oude grotwoningen. Het schijnt dat deze woningen net als ondergrondse steden hier, door tunnels verbonden zijn. In de kloof moeten 105 kerken zijn die gelukkig niet allemaal voorzien zijn van een wegwijzer want dan voel je je toch weer geroepen om even te gaan kijken. Onderweg vragen we een man welk pad we moeten nemen. Na te hebben geantwoord vraagt hij of hij op de foto mag. En of we die op kunnen sturen. En dat in een tijd dat iedereen hier selfies loopt te maken.

Na een kilometer of tien zijn we aan het einde van de kloof. In Selime gaan we naar het klooster. Dat is, net als de kathedraal, uitgehakt in de rotsen. Na dit bezoek lunchen we heel romantisch (volgens de uitbater) in een restaurantje langs het water. Gesterkt door het eten en de thee, besluiten we om ook terug te lopen. Het eerste stuk volgen we hetzelfde pad maar halverwege gaan we een bruggetje over en gaan langs de andere kant verder. Op een paar plaatsen zijn mannen aan het vissen door gewoon een net uit te gooien. De vangst is niet de veel bijzonders, alleen heel kleine visjes. Vanaf deze kant gezien is de kloof ook mooi en het pad is een stuk beter. Helaas, aan het einde moeten we de 375 treden op.