Miandasht-Cheshmeh Ali

Vanmorgen de ochtendzon proberen te vangen op de foto, daarna was het wachten  op het openen van de poort van de karavanserai. Natuurlijk niet zo als beloofd om 7.00 uur maar om 8.30 uur. Ons zo goed doordachte programma kwam meteen al in de knel. De karavanserai (opgeknapt) was wel mooi maar minder spannend dan de oude die we gisteren zagen maar zeker de moeite waard. 

Daarna op pad. Het eerste stuk flink gas gegeven om wat tijd te winnen. Alleen even getankt en daar viel ons op dat er bij de winkeltjes daar overal een grote waterketel staat. Hier kan iedereen zijn thermoskan vullen met heet water. Wat een service. 

De eerste stop was in Mahman Dust waar een mooie oude toren bij een kerkhof stond. We waren er eerst voorbij gereden dus moesten we 15 kilometer terug. Door naar Damghan voor een bezoek aan de Tarikhaneh moskee, de eerste moskee van Iran. Deze historiesche moskee is een van de belangrijkste bewaard gebleven moskeeën uit de tijd dat de islam zijn intrede deed in Iran. Oorspronkelijk was dit een zoroastrische vuurtempel. De minaret werd later bijgebouwd en staat daarom los van de moskee op het terrein van een nieuwere moskee. We konden de moskee eerst niet vinden, dus de hulp ingeroepen van een jongeman die meteen de route begon uit te leggen. Hij kwam er al snel achter dat uitleggen wel erg moeilijk was dus hup, de auto in en voorrijden. Gelukkig maar want bij aankomst was de moskee gesloten. Hij bellen naar het voor ons onleesbare nummer van de portier en jawel, 10 minuten ging de poort open. Wat een prachtige moskee. Wel grappig dat onze gids de 10 minuten wachttijd gebruikt had om zijn vrouw en schoonmoeder op te halen. Konden die ook even toeristen kijken. 

En toen op weg naar de gekleurde terrassen van Badab-e Surt, onze overnachtingsplek. Nog 17 km te gaan en toen ging het mis. Volgens de navigatie lag onze bestemming aan een zandpad maar na 4 kilometer bleek dat niet geschikt te zijn voor onze grote camper. Dus keren en terug. Makkelijker gezegd dan gedaan want op de terugweg kregen we te maken met een obstakel: een camper met een kapotte band en een chauffeur die niet wist waar de krik moest staan. Dus maar even geholpen zodat we allebei weer verder konden. Intussen was het te laat om de 100 kilometer naar de terrassen nog te doen. Onderweg aan een meertje een overnachtingsplek gevonden met mooi uitzicht op de bergen. Een boer die op zijn land bezig was kwam ons vers geplukte komkommer brengen.

Iran is echt een land waar je zonder geld kunt reizen. Als je de boodschappen per stuk doet krijg je vaak gratis. Morgen dan maar vanaf hier naar Teheran.

Kilometerstand: 101741