Razan-Say-Osh

Tot 12.00 uur een beetje rondgelummeld. Daarna op weg naar Osh. De kortste weg is 130 km. Maar dat betekent twee keer de grens over, eerst Oezbekistan in en dan weer uit. Dat zou zomaar twee dagen kunnen kosten. We gaan dus voor de lange weg van 250 kilometer. 

Op het eerste stuk langs de Naryn rivier passeren we nog verschillende stuwdammen. Wat elektriciteit opwekken betreft zijn ze hier goed bezig. Alleen heeft dit wel gevolgen voor de lager liggende landen. Kirgizië laat zo weinig water doorstromen dat Oezbekistan te kampen heeft met een watertekort. 

De weg loopt soms heel dicht langs de grens. De grens is in dit geval palen met prikkeldraad een paar meter niemandsland en dan palen met NATO-prikkeldraad aan de Oezbeekse kant.

Langs de weg kramen met water- en hiningmeloenen of balen met uien. Grappig dat bij de kramen bijna overal een ledikant staat. Ideetje voor Nederland? Hier zo dicht aan de rivier groeit ook veel mais. 

De route is niet bijzonder; de weg ook niet. Die is gewoon slecht. Voorbij Jalal-Abad ging het even door de heuvels. Mooi, goudgeel landschap met overal balen hooi. Zoals overal in Kirgizië zie ook hier langs de weg nog vaak monumenten uit de Sovjet-tijd. Grote, vaak betonnen dingen of grote standbeelden van plaatselijke bobo’s. 

De overnachtingsplaats is in de stad op het terrein van een hostel. Niets bijzonders maar voor de stad ok. En lekker centraal.

Kilometerstand: 98481