Qamystysbas-Khorkhyt Ata

Vandaag is een makkie. We moeten maar 250 kilometer over een goede weg. Om uit te slapen is het veel te warm. Om 9.00 uur is het al 30 graden. We gaan even in de vakantiestand: in de schaduw zitten en niks doen. Om een uur of 10 kwam de visboer langs. Wel eerst even uitonderhandeld dat hij de vis schoonmaakt. We weten niet wat het voor vis is maar ook al is het niets dan hebben we toch voor 1000 tenge een hoop lol gehad. De jongen die met de visboer meekwam vond het allemaal hilarisch en was alleen maar aan het foto’s maken.

Heerlijk buiten in de schaduw gezeten en alvast wat foto’s gesorteerd en vooral weggegooid. Maar ja, er blijven er altijd te veel over. De temperatuur steeg gestaag door naar de 40 graden.

Om 14.30 uur zijn we vertrokken van ons relatief koele plekje aan het meer. We rijden naar Khorhyt Ata. Baikonur, de stad waar André Kuipers de ruimte inging, laten we rechts liggen. Daar mag je alleen in met een verblijfsvergunning. En die krijg je misschien, na een ingewikkelde langdradige procedure.

Onderweg zagen we een tankstation met een bordje met een kraan. Meteen de weg af, water kun je niet genoeg hebben. De waterbaas, een jongeman, wilde absoluut geen geld hebben. Tanken ging niet, de diesel was op! Ook bij de volgende pomp. Beetje vreemd in een land met zoveel olie. Ongeveer 10 kilometer voorbij de overnachtingsplaats toch vol kunnen tanken. Er stond een file van vrachtwagens maar dat maakte het wachten wel een stuk gezelliger. 

Ergens halverwege stak ineens een grote kudde kamelen over. Toen we  stopten voor een foto kwam de herder iets te drinken vragen. Een koud blikje alcoholvrije radler gegeven. Achteraf vroegen we ons af of hij daar wel zo blij mee was. Er wordt hier behoorlijk gedronken maar zeker niet alcoholvrij.

De overnachtingsplaats is bij het monument van Khorkhyt Ata. Volgens de legende ging hij op zoek naar het eeuwige leven. Onverrichterzake kwam hij terug naar huis. Hij offerde zijn kameel en gebruikte de huid om een zelfgebouwd muziekinstrument te bekleden. Zo ontstond de kobyz. Door op de kobyz te spelen kon hij de dood op een afstand houden. Tot hij op een dag toch in slaap viel en in zijn slaap door een adder gebeten werd.

Het monument, een soort windorgel, staat midden in de steppe. Bij de ingang is een klein museum en aan de voet van het orgel is een klein amfitheater Het complex werd vorig jaar tot toeristische trekpleister gebombardeerd. ‘s Avonds kwamen nog best veel Kazachen dus wie weet gaat het lukken.

Kilometerstand: 94747