Orto Tokoymeer-Burana

Vannacht regende het zo hard dat we verwacht hadden rondom in het water te staan. Dat Viel gelukkig mee en ook wegkomen was geen probleem. Op de weg waren wel een paar plekken waar de modder zo hoog lag dat personenauto’s er niet door konden. 

Het weer is nu weer prachtig dus eerst op het gemak koffie drinken en ontbijten. Pas rond 10.00 uur gaan rijden. We gaan richting Bishkek met als einddoel Burana. 

Het eerste stuk weer door een maanlandschap. Voor de Boom Canyon staan allemaal yurts langs de weg met stalletjes er voor. Het aanbod was gevarieerd: geitenkaas, gedroogde vis, bessen en abrikozen. En de melkboer kwam langs. Behalve koemelk had hij ook kymyz, gefermenteerde paardenmelk. De weg door de canyon was goed met aan twee kanten redelijk steile bergwanden. Na de canyon stonden er kraampjes langs de weg; nu met gekookte maïskolven. De handel loopt blijkbaar zo goed dat voor de bevoorrading een vrachtwagen ingezet wordt. 

We ontdekten ook nog een nieuwe toepassing voor zeecontainers: je haalt ze uit elkaar en dan gebruik je de lange wanden om een schutting te bouwen. 

Onderweg bij de bakker brood en flappen met gehaktvulling gekocht. Heerlijk maar zo groot dat we lunch maar overgeslagen hebben. In Kemin stopten we om koud bier te kopen. Toen ik op Henk stond te wachten werd ik aangesproken door een jonge vrouw. Zij had een kraam met alcoholvrije cocktails en bood me mojito aan. Toen ik haar complimenteerde met haar goede Engels, vertelde ze dat ze met een Amerikaan getrouwd is. Het stel wil in Amerika een toekomst opbouwen maar dankzij Trump krijgt zij geen visum. Dus verkoopt zij nu cocktails  en hij heeft een fabriekje waar stoeptegels gemaakt worden.

Direct na Kemin waren de maïskolven vervangen door appeltjes. Vast heel lekker maar die gaan hier per emmer. Niet alleen appels maar ook aardbeien, frambozen en abrikozen. De emmer wordt leeggekieperd in een plastic zak. Je kunt je voorstellen het fruit er na dat gooi- en smijtwerk uit ziet.

Vanaf Kemin reden we weer langs de grens met Kazachstan. Af en toe een wachttoren maar niet echt strenge bewaking. Aan de Kazachstaanse kant is veel meer bewaking. 

Na de afslag naar Burana waren er aardbeien in de aanbieding: een emmer voor 200 Som (=€2,50). Maar deze keer stonden er ook kratjes. Eigenlijk die wilde de teler die niet kwijt maar uiteindelijk toch voor 400 Som een kratje kunnen kopen en die ‘s avonds onder de armen verdeeld. 

In Burana, een historisch belangrijke plaats, staat de rest van een minaret. In de 10e  eeuw stond de minaret bij een grote moskee in de stad Balasagun. Een grote stad met 40 grote en 200 kleine moskeeën. De stad is in de 13e eeuw door diverse oorlogen volledig verwoest. Hier en daar is een muurtje opgegraven maar het geld ontbreekt om dit serieus aan te pakken. De minaret was oorspronkelijk 45 meter hoog maar na een aardbeving is daar maar 22 meter van over. 

Op het terrein staan ook beelden, Balbals, van zo’n 1500 jaar oud. Waarschijnlijk gemaakt om de plaatselijke heersers te eren. De beelden zijn goed bewaard gebleven. Grappig is dat sommige beelden er uit zien als Russisch matroejskas. Behalve deze “mensenstenen” liggen er stenen met rotstekeningen en grafstenen van islamitische geestelijken met  Arabische teksten.

Overnachten kon op het parkeerterrein bij het complex. 

Kilometerstand: 97592