Teheran

Onze buren waren allemaal al wakker toen wij opstonden. Al heel snel hadden we de overbuurman binnen. Hij kroop meteen achter het stuur en wilde zelfs een rondje gaan rijden. Toen ik buiten foto’s liep te maken kwam een oudere dame vragen of ik een foto van haar en haar gezin wilde maken. We krijgen die vraag wel vaker en als je dan een foto maakt bedanken ze uitgebreid. 

Rond 10.00 uur met de metro naar de stad gegaan. Als je instapt wordt er vrjwel direct een zitplaats voor je vrijgemaakt. Als er echt geen zitplaatsen meer zijn, wordt er voor vrouwen een plaatsje in een hoek vrijgemaakt. Het hele Iraanse volk ziet ons als hun gasten en een gast laat je niet staan. Bijna iedereen houdt zich daar ook aan, ook de jongere mensen. Als je je plattegrond te voorschijn durft te halen dan wil iedereen je direct helpen. Ze vragen waar je naar toe wilt en kijken dan bij welk station je uit moet stappen. Stapt je contactpersoon eerder uit dan geeft hij deze gewichtige taak door aan een andere reiziger. Geweldig behulpzaam dus waarbij alle mensen zich collectief overal mee bemoeien. Daarnaast is de metro een rijdende markt, je kunt er van alles kopen, tassen, oplaadsnoertjes, lampen, tandenborstels, riemen en zelfs een vergrootglas voor je mobieltje.

Met een overstap naar een andere lijn naar de Azadi-toren gegaan, één van de bezienswaardigheden van de stad. Een monument ter ere van het 2500 jarig keizerrijk en een plek die een belangrijke rol heeft gespeeld bij de terugkeer van Khomeiny.

Met de metro naar de grote bazaar, een doolhof aan straatjes. De bazaar is zo onoverzichtelijk dat het zelfs nog niemand gelukt is om hier een goede plattegrond van te maken. Behalve de handelaren en de kruiers verdwaalt hier. 

Na de lunch naar het Golestan Palast gegaan. Het koste enige moeite om het te vinden maar uiteindelijk door een Iraanse stelletje naar het paleis begeleid. Daar wilde hij, tegen lokale prijzen, tickets voor ons kopen maar dat had de medewerker achter de balie snel door. Dus bijbetalen tot het tarief voor toeristen. We mochten de tickets niet betalen van de jongeman, we waren zijn gasten. Het paleis zelf bestaat uit verschillende gebouwen en zalen waarvan de wanden en de plafonds voorzien zijn van heel veel spiegels, meestal in mozaïek gelegd. Zo kitscherig dat het weer bijna mooi is.

Na dit bezoek de weg naar de Khomeiny-moskee in de bazaar gevonden en daar na wat rondgezworven, geld gewisseld en ons toen weer naar buiten gewerkt. Op naar de straat met smokings die we gisteren zagen. (Dan is het toch wel handig dat alle winkels bij elkaar zitten.) Het huidige exemplaar is aan vervanging toe en zoveel keus als hier krijg je nooit meer. Voor rond € 50 een smoking compleet met vest, hemd en strik gescoord. Het vinden van een leuk restaurant was nog niet zo eenvoudig. Iraniërs zijn toch meer van de snelle hap. We hebben ons aangepast en in een winkelcentrum een bord Thais eten genomen. 

Op de terugries een heel gesprek gevoerd met de jongen die wat Duits sprak. In het begin best onderhoudend, maar op den duur werd hij wel een beetje opdringerig. Bij het eindpunt lukte het toch om afscheid van hem te nemen. Vanavond is het nog drukker op de camping want morgen is een feestdag. Rond onze camper was het redelijk rustig dus nog een poos lekker buiten kunnen zitten.