Oral-Aqtöbe

8 juli 2018 - Syrdariya District, Kazachstan

De zondag is hier geen echte rustdag, ook voor ons niet. Er moet vandaag 470 kilometer worden gereden. Omdat we nog even in Oral wilden kijken zijn we al om 8.30 uur op pad gegaan. Zo vroeg was het nog rustig op straat; alleen de politie was goed vertegenwoordigd. Ondanks alle berichten over corrupte agenten die maar een doel hebben: jouw geld in hun portemonnee krijgen, wilde niemand ons aanhouden. Misschien is de zondag corruptievrij? 

Een rondje door het stadje gedaan. Brede lanen met daaraan grote huizenblokken. Niet de revolutieflats van toen maar redelijk goed onderhouden woningen. In de zijstraten nog wel wat oude houten huizen maar de meeste zijn vervangen door stenen huisjes. Verder een moskee en een Russisch-orthodoxe kerk. In Kazachstan wonen 100 nationaliteiten die ondanks hun verschillende geloofsovertuigingen heel goed samen leven. Van de Kazachen zelf is ca. 80 % soenniet waarvan ongeveer een kwart ook regelmatig naar de moskee gaat. Hier geen hoofddoekjes maar luchtige zomerjurkjes. Het geloof gaat soepel samen met oude gebruiken zoals een bot van een beest boven de deur tegen boze geesten.

In de kerk was de ochtenddienst bezig. In de kerken staan geen banken (alleen voor ouderen zijn er langs de kant een paar bankjes), de dienst moet je staande doorkomen. Je hoeft niet per se op tijd te komen, half in is ook goed. En even weglopen naar buiten is ook geen punt. De dienst zelf is wel heel indrukwekkend. De priester die voorgaat draagt zijn tekst voor en vanuit het Heilige der Heiligen krijgt hij dan antwoord. De kerkgangers slaan na iedere voordracht drie kruisjes met daarbij een buiging van het bovenlichaam. 

De stad heeft ook de nodige “shopping malls”. Hier niet de grote winkelketens maar winkeltjes van een paar vierkante meter. Er zijn veel supermarkten en die zijn goed voorzien. Net buiten de stad even op de markt gestopt voor fruit en groente en toen om 11.00 uur toch maar begonnen aan die 470 kilometer. Buiten de stad begint meteen de steppe. En nu 6 uur later is nog steeds alleen maar steppe. De weg gaat soms gewoon 30 kilometer rechtdoor. Behalve  twee kleine plaatsjes en af en toe een paar koeien is er geen leven te zien. Ja toch, nog twee ligfietsers gezien met een zonnepaneel. En een yurt.

Onderweg reden we in een grote zwerm sprinkhanen. Heel de voorkant onder de sprinkhanenprut. Een vies gezicht dus toch maar even gestopt om de ruit schoon te maken. 

Om 18.30 uur waren in Aktöbe bij de Nurgasyr moskee. We mochten naar binnen maar wel allebei bedekt met een lang gewaad. De “portier” wist ons duidelijk te maken dat we naar boven mochten gaan; ik via de linkse trap, Henk via de rechtse trap. Wij dachten dat mannen en vrouwen gescheiden werden gehouden maar boven stond Henk gewoon op de vrouwenafdeling. De moskee is vrij nieuw en wel mooi maar niet zo indrukwekkend als de oude moskeeën in Turkije of Tunesië. Terug buiten sprak een man ons aan voor een foto. Fotootje met Henk maar dat was niet genoeg dus ook fotootje met mij. Hij bedankte ons en vertelde toen dat hij de imam was. Bij de moskee reden auto's met trouwparen af en aan. De auto's lekker kitscherig versierd met stellen zwanen, ringen of harten op het dak. 

Voor de moskee is een groot plein/park met aan de andere kant de orthodoxe kerk. Het plein is de symbolische verbinding tussen de moskee en de orthodoxe kerk.

De overnachtingsplaats was op een grasveld bij een stuwmeer. Niet verkeerd alleen jammer dat later in de avond een militair vond dat we moesten verkassen. Dit keer op het asfalt.

Kilometerstand: 93763

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade