Lahijan-Kargarud

Vannacht om 2.30 uur wordt er geklopt; de politie staat voor de deur. We moeten weg van onze mooie plek want de politie kan onze veiligheid hier niet garanderen. Ze geven zelfs aan dat we hier vermoord kunnen worden. Het heeft geen zin de discussie aan te gaan dus rijden we achter de politie aan de stad in. Ze laten ons achter op een “mooie” veilige plek op een rotonde in het centrum. En daar slapen we verder. Blijkbaar doet een beetje verkeerslawaai ons goed want we worden pas om 9.00 uur wakker. 

We gaan op weg naar Rasht naar de grootste supermarkt in het noorden van Iran. Gelijk in het eerste dorp toch weer een processie met zwartgeklede mannen met zweepjes. En wij maar denken dat het klaar was. In de supermarkt worden we verrast; het aanbod is groot en goed. We gaan zwaar bepakt en $ 40 lichter de winkel uit.

Omdat in Lahijan geen theestruik te zien was, willen we op zoek naar de theeplantages en naar Masuleh, een dorpje tegen een berghang. In de bergen regent het dus we besluiten daarom direct naar de kust te gaan. Jammer dat er geen weg langs de kust loopt.

In Seyadun slaan we af en komen aan de kust. We gaan naar een echte camping. De laatste tijd was de straatverkoop minder maar vandaag is er weer aanbod: knuffels, schoenen, pompoenen, bezems, olijven, koekjes en opbouwen voor pick-ups. Gezien het aanbod van opbouwen voor pick-ups zijn die of zo goedkoop dat je hem weg doet als ie vuil is of zo slecht dat je hem maar een keer kunt gebruiken.

De camping ligt aan de Kaspische zee. Er is een groot strand maar ja zwemmen zit er niet in. Alleen volledig gekleed kan ik het water in. We zitten nog maar net buiten en dan hebben we al bezoek. Een jong stel komt brood brengen. Even later een gezinnetje waarvan de dochter wat enegels spreekt. Als we ze uitnodigen om binnen te kijken stormt er een vrouw naar binnen die haar zoon instructies geeft voor de foto’s. Daarna dirigeert ze mij weer naar buiten in m’n stoel en krijgt zoonlief opdracht voor nog een foto. En met een “dankjewel” loopt ze weg.  We hopen dat het daar bij blijft want we hebben eten genoeg voor de komende dagen. 

Kilometerstand: 105598